نقش آموزش وپرورش پراگماتیسمی
در عملگرایی، مخصوصا ابزارگرایی بیش از سایر سیستم‌های فلسفی، انسان و آموزش و پرورش مورد بحث قرار گرفته‌اند به طوری که عملگرا (پراگماتیست)، آموزش و پرورش را جنبه یا بعد فعال فلسفه می‌داند و معتقد است که فلسفه از تربیت، زاییده میشود نه برعکس. به نظر دیوئی بهترین و مهمترین تعریف فلسفه این است که فلسفه، عبارت از نظریه تربیتی به معنای وسیع کلمه است.»
فلسفه آموزش و پرورش پراگماتیستی را می‌توان در چند اصل زیر خلاصه کرد:
1- مبدا و محور آموزش و پرورش کودک است و تعامل میان محیط طبیعی و اجتماعی کودک است که به او تجربه می‌دهد و مربی باید همواره به این تعامل توجه خاص داشته باشد.
2- تربیت از نظر پراگماتیسم توجیه و هدایت انگیزه‌ها و استعدادهای فطری است و در نتیجه این آموزش و پرورش کودک را شکل‌پذیر، فعال و نتیجه‌بخش، مبتکر و خلاق تربیت می‌کند.
3- پراگماتیست‌ها برای فرد، آزادی، اعتقاد و ایمان او ارزش زیادی قائل هستند به بیان دیگر، هر فرد در اجتماع می‌تواند و حق دارد مقام متناسب خود را اشغال کند.
4- پیروان فلسفه پراگماتیسم به فرآیند و روش، بیش از هدف و نتیجه عمل اهمیت می‌دهند.
5- پراگماتیست عقیده دارد که دانش‌آموز باید دائما در وضع فعال قرار گیرد و نباید از او انتظار داشت که عقاید و نتایج اندیشه مردم را بپذیرد. معتقد است که آموزش و پرورش باید کودک را تحریک و ترغیب کند تا خود و در نتیجه فعالیت ذهنی و تجربی خود را بشناسد. به این ترتیب پراگماتیسم عمل را بر تفکر ذهنی و انتزاعی مقدم می‌داند.
6- پراگماتیست معتقد است که کودک از راه فعالیت شخصی بیش از روش تقلید یاد می‌گیرد.
این مکتب درصدد آن است که کودک در اوضاع و احوالی قرار گیرد که خود در نتیجه کوشش به حقیقت برسد.
7- پراگماتیسم تقسیم برنامه درسی را به علوم و مواد مختلف مورد انتقاد قرار می‌دهد زیرا میان آنها فرق زیادی نمی‌بیند و معتقد است باید معرفت و شناخت را به کودک به صورت فعالیت واحد زنده، آنچنان که در طبیعت هست، درآورد و کودک از این شناخت خود در حل مسائل و مشکلات زندگی استفاده کند و به این شناخت از دیدگاه عملی بنگرد.
8- فلسفه عملگرایی به اصل تکامل در برنامه درسی معتقد است و این اصل عبارت از زندگی دانش‌آموز و تجربه او به طور کلی و خصوصا فعالیت کنونی وی است.
9- پراگماتیست، مدرسه را جامعه کوچکی از اجتماع بزرگ می‌داند و معتقد است که دانش‌آموز از راه فعالیت‌های خود در این جامعه می‌تواند با حقوق و وظایف یا به طور کلی مسائل اخلاقی آشنا شود و آنها را به کار بندد. در این صورت دیگر معلم نقش واعظ و سخنران را نخواهد داشت.
10- پراگماتیست از طریق روش پروژه مشخص میشود. در این روش کودک را با مشکلات و مسائل عملی در زندگی مواجه می‌کنند تا شخصا درباره آنها بیندیشد و برای حل آنها بکوشد.
فعالیت فلسفه پراگماتیسم در میدان آموزش و پرورش، سبب شد که نهضت تربیت پیشرفته» پیدا شود که پیشرو آن دیوئی است. این آموزش و پرورش توجه خود را بیشتر به دانش‌آموز معطوف می‌کند و معتقد است که ما در جریان زندگی یاد می‌گیریم و از یادگیری موضوع‌هایی که از لحاظ زندگی مورد استفاده نیستند، معذوریم.
روش تدریس پراگماتیسمی
روش تدریس در نظر عملگرایان با ویژگیهای اساسی تفکر یکسان است و بهترین روش از نظر آنها همان روش حل مسئله است.زیرا از نظر آنها این روش نوعی آمادگی برای زندگی است.آنها توصیه می کنند که هم معلم وهم شاگرد باید به جای پیروی از ساخت سنتی محتوی درسی متوجه معلوماتی باشند که مفید بودن آنها در حل مسئله ای خاص به اثبات رسیده است. روش حل مسئله از نظر آنها قابلیت کاربرد در تمام دوره های تحصیلی را دارد.
روش تدریس کاملاً فعال، تجربی، برنامه ریزی شده و با توجه به رغبتها و انگیزه های دانش آموزان و بر اساس فعال بودن آنها مبتنی است. محور اصلی تربیت، دانش آموز است که باید آنچه را که برای زندگیش مفید است بیاموزد و تجربه کند. معلم باید به دانش آموزان باید مطالب تازه را بیاموزد و تا زمانی که مطلب جدید مورد توجه او قرار نگرفته و زمینه ای برای آموزش مطالب جدیدتر فراهم نکرده مطلب دیگری به آنها نیاموزد. زیرا اگر تجربه ای باعث انگیزش رغبت دانش آموز نشود؛نمی تواند زمینة تجربة تازه تر را در او ایجاد کند. مطلب تازه باید به عنوان وسیله ای جهت رفع اشکال و حل مساله ارائه گردد. این روش تدریس به نظر جان دیویی همان روش تحقیق است که دارای مراحل زیر می باشد:
1 – ارائه مطلب تازه به عنوان وسیله ای برای حل مساله و رفع اشکال
2 – فراهم کردن وسیلة دستیابی دانش آموز به اطلاعات و معلومات لازم برای حل مساله
3 – هدایت دانش آموز در استفاده از اطلاعات جمع آوری شده، تهیه پیشنهادها، استنباط مفاهیم و معانی و بدست آوردن توضیحات آزمایشی و قضایای تجربی
4 – انتخاب راه حلهای درست برای حل مساله
سه عنصر پیشرفت تحصیلی چیست؟
سه عنصر توانایی تحصیلی به عنوان نیرویی است که دانش آموزان باید برای زنده ماندن در یک جامعه جدید توسعه دهند ، و اینها به عنوان "قدرت زندگی" ترکیب و تعریف می شوند.
عنصر 1 دانش / مهارت
اولین عنصر "قدرت زندگی" که در زمینه آموزش به آن آموزش داده می شود ، کسب "هوش و مهارت" برای زندگی و کار در جامعه است.
این نشان می دهد که شما چه چیزی را می فهمید و چه کاری می توانید انجام دهید. این پایه و اساس سه عنصر توانایی علمی ، نه تنها دانش فردی بلکه دانش است که در جامعه با محتوای یادگیری مرتبط با یکدیگر کار می کند.
به عنوان مثال ، نه تنها به یاد آوردن وقایع گذشته آموخته شده در کلاسهای تاریخ مطابق با جدول زمانی ، بلکه شامل مطالعه است که چرا این واقعه رخ داده است و چه تاثیری در آینده دارد این می تواند به درک عمیق منجر شود.
علاوه بر این ، ما همچنان یاد خواهیم گرفت که چگونه وقایع تاریخی با گذشته ارتباط دارند و آنها را با دانش و مهارت هایی برای زندگی در جامعه مرتبط می کنیم.
عنصر 2. توانایی تفکر ، قضاوت ، بیان
عنصر دوم "قدرت تفکر / قدرت قضاوت / قدرت بیان" است که بر دانش و مهارت ساخته شده است.
توانایی پرورش مقابله با موقعیت های ناشناخته را با پرورش "چگونگی استفاده از کاری که شما می فهمید و می توانید انجام دهید" ایجاد کنید.
جامعه امروز آنقدر تغییر می کند که پیش بینی آینده دشوار است. حتی در چنین شرایطی ، پیدا کردن مشکلات از مسائل ، تصمیم گیری در مورد راه حل ها ، یافتن روش ها و برنامه ریزی ها و توسعه آنها ضمن پیش بینی نتایج ، توانایی یافتن و حل مسئله بعدی را ایجاد می کنید.
عنصر 3. استقلال / تنوع / همکاری
و بر اساس این دو پایه ، "استقلال ، تنوع و همکاری" تلاشی است برای یادگیری در زندگی و جامعه. این عنصر به شما کمک می کند تا قدرت تعامل با جامعه و زندگی بهتر را توسعه دهید.
این "قدرت و انسانیت در جهت یادگیری" را که سعی در یادگیری در زندگی و زندگی اجتماعی دارد ، پرورش می دهد.
بر اساس دانش و مهارت هایی که ما پرورش داده ایم ، از تفکر ، قضاوت و بیان خود برای ایجاد اطلاعات مبتنی بر اطلاعات استفاده می کنیم و مستقل یاد می گیریم ، برای درک روشهای مختلف تفکر ، این شامل بیان عقاید و تشکیل عقاید به عنوان یک گروه است.
درباره این سایت